Izahat
Gene akşamdan kalmaydım ve sıcak dayanılır şeklinde değildi -kırk derecelik yedi gün. Her gece içmeye devam ediyor, sabahları Taş ve her şeyin olanaksızlığıyla yüzleşmek zorunda kalıyordum. Evlatların kimileri Afrika güneş kaskları ve gözlükleri giyiyorlardı; fakat ben, hep aynıydım, yağmur ya da güneş- yırtık pırtık giysiler, çivileri ayaklarıma batan eski ayakkabılar. Mukavva parçaları koyuyordum ayakkabılarımın tabanlarına. Bir süre için iş görüyorlardı, fakat oldukca geçmeden çiviler topuklarıma batmaya başlıyorlardı gene. Viski ve bira terliyordum, koltuk altlarımdan, ve sırtımda bir torbayla dolanıyordum çarmıh misali; torbadan dergiler çıkarıyor, binlerce mektup dağıtıyordum güneşin altında kavrulup sendeleyerek.
