“Ne ölü, ne sağ” bir yaşamın kahramanı Zebercet. Gözünü ilk açmış olduğu ve yaşamış olduğu Anayurt Oteli’yle aynı kaderi paylaşıyor: Birbirine benzeyen geçici ilişkilerle geçen günler, yalnız ve tek başına sürüklenen bir yaşam.
Gecikmeli Ankara treniyle gelen -adını bile bilmediğimiz- hanım otelde bir gece kalır ve Zebercet’in de, Anayurt Oteli’nin de sessiz akıp giden günlerinin içinde ne olduğu değişmiş olur.
Minik ayrıntıların tekdüze şaşmazlığında nerdeyse takıntılarla sürüklenen bir yaşamın öfkesi de, çaresizliği de büyük oluyor.
Türk edebiyatının unutulmaz bir tipi ve unutulmaz bir mekanı.
