Ateşin Halkı Kitap Açıklaması
Zeus’un sağ yanında Hermes, sol tarafında ise Apollon oturuyordu. Diğertanrı ve tanrıçalar gürültülü seslerle birbirleriyle bir şeyler konuşuyorlararada bir kahkaha atıyorlarken Hermes {hiç de} alışılmamış bir şekildeüzüntülü bir yüz şekliyle oturuyordu. Baştanrı Zeus, Hermes’teki budeğişikliği anlamıştı.”Niçin bu şekilde neşesiz duruyorsun Hermes?” diye sordu Zeus. “Şölenboyunca görmedim yüzünün güldüğünü. Seni derin düşüncelere, ağırkederlere sürükleyen nedir?” diye sordu.Hermes:”Siz de benim gördüklerimi görseydiniz üzüntü duyardınız, içiniz kanağlardı Zeus Baba!”Zeus:”Bu iyi mi bir üzüntü ki, Apollon’un Altın Lir’i, güzel sesli Musalarınşarkıları bile güldüremiyor senin yüzünü?””Dün Okenaos’un kıyılarında gezerken suların kaynadığını, kayalarınyandığını gördüm. Güneş Tanrısı Helios, göklerde değil, yerlerde geziyorgibiydi. İnsan çığlıkları duydum, bitmeyen iniltiler ve acı dolu seslerişittim, feryatları gökleri saran insanoğlu: ‘Hey Tanrılar, kurtarın bizi!’ diyeyakarıyorlardı sanki… Ölmek istiyorlardı. Dayanılması mümkün olmayan işkenceler altında ölmek isteyen, fakat ölemeyen insanların acı doluçığlıklarıydı bunlar! Ve kendimden utandım Zeus Baba! Acımasız birilahın vahşetlerine karşı gelemediğim için… Utandım tanrı oluşumdanbile! Daima gülümseyen yüzümün solgunluğu bundandır.” Diyecevap verdi Hermes.Zeus, Hermes’in bu kinayeli sözleriyle ne demek istediğini anlamıştı.”Sana onlarca kere söyledim Hermes, uyarı ettim seni, insanlarla veakıbetleriyle ilgilenmiyorum diye! O ilgiler eskidendi… Ne diye insanlartanrılardan bilir her şeyi? Oysa kaderin haricinde acı yağar başlarına, kendikendileri, kendi taşkınlıkları yüzünden.” Ateşin Halkı PDF E-Kitap
