Izahat
Hanımefendi Thomas Beresford Guguktu Saat adlı kitabı alttan üçüncü rafa soktu. Sonrasında
eli, Halttı Oda’ya gitti… Tommy neredeyse kentten dönecekti.
Evet .yerleşme işi aşama kaydediyor, diye düşündü Tuppence. Doğal aşama kaydediyor. Sevdiğim o
eski kitapları çıkarıp okumaya kalkışmasam… Oldukca hoş oluyor fakat insanoğlunun
zamanını da alıyor…
Üstelik Tommy akşamlan eve ulaştığında, karısına işlerin iyi mi gittiğini
soruyordu. O da, oldukça iyi diyordu fakat kocasının yukarıya çıkıp kitap
raflarına bakmasını engellemek için de akla kdrayı seçiyordu. Her şey uzun vakit
alıyordu. Bir eve yerleşmek daima böyleydi. İnsanın tahmin ettiğinden daha uzun
sürüyor ve içeri bir sürü sinir bozucu insan da doluşuyordu. Söz gelişi,
elektrikçi adamlar geliyor, daha ilkin yapmış oldukları işi beğenmiyorlardı.
Neşeyle gülerek orayı burayı kazıyorlardı. Tuppence kimi zaman keşke eski
yerimizden çıkmasaydık diyordu.
Tommy hatırlatıyordu o vakit. Yiyecek odasının tavanını unuttun mu? Ya
tavanarasındaki odaları? Garajın halini? Otomobil içerde eziliyordu azca kalsın. Bunu
sen de biliyorsun.
