Izahat
“Tıp, nikâhlı karım benim, edebiyat ise metresim. Birine kızarsam, geceyi öbürüyle geçiriyorum. Bu davranışımı bir ihtimal birazcık uygunsuz bulabilirsin, fakat en azından bunaltan değil. Hem aslına bakarsan, benim bu ikiyüzlülüğümden ikisinin de bir şey kaybetmiş olduğu yok!”
Kısa öykünün büyük ustası Anton Çehov (1860-1904), dostu ve yayıncısı Aleksey Suvorin’e 1888’de yazdığı bir mektupta bu şekilde bir ‘aşk reçetesi’ sunuyordu. Dünya edebiyatına, öykü sanatını temelinden değiştiren yüzlerce öykü; tiyatro sanatına Martı, Vanya Dayı, Üç Kızkardeş ve Vişne Bahçesi benzer biçimde başyapıtlar armağan eden Çehov, bununla beraber iyi bir hekimdi.
Hekimliğinden de gelen gözlem gücüyle tıp, hastalar, hastalıklar, hastaneler, hekimler üzerine öyküler de kaleme almıştı. Hekim Çehov’dan Öyküler’de, onun bu tür öykülerini ilk kez bir araya getirdik. Çehov’un bu kitaptaki karakterlerine, hastalarına gösterdiği sevecenlik ve insancıllıkla yaklaştığını; gündelik yaşamın bağrından gelen, umarsız karakterlerini, tıpkı hastaları benzer biçimde, hep ‘iyileştirmeye’ çalıştığını görmüş olacaksınız. Tıpkı Shakespeare ve Dostoyevski benzer biçimde, Çehov da, daima hemşerimiz ve çağdaşımız olan yazarlardan.
