Izahat
XX. yüzyıl fikir ve edebiyat dünyasının kuşkusuz en etkili adlarından kabul edilen Albert Camus, gerek Başkaldıran İnsan ve Sisifos Söyleni şeklinde felsefi kitaplarında, gerek Yabancı, Veba, Sürgün ve Krallık şeklinde edebî yapıtlarında, insanoğlunun modern dünya karşısındaki duruşunu sorgular. Ölümüne yakın, 1956’da yayımladığı Düşüş, çağıl insanoğlunun, kendi bencillik ve çaresizliklerini adım adım görmek zorunda kalışının romanıdır.
Parisli saygı duyulan bir avukat, asil davaların savunucusu ve hovarda bir adam olan Jean-Baptiste Clamence, Amsterdam’da köhne bir barda geçmişini anımsar. Kendisiyle yüzleşirken geçmişteki kesinlikler belirsizliklere, başarılar başarısızlıklara dönüşür. Clamence’ın itiraflarında, elini taşın altına koymadan yaşayanların, pek çoğumuzun öyküsü vardır. Onun “düşüş”ü hepimize ulaşır. Camus’nün, burjuva terbiye anlayışını zekice alaya almış olduğu Düşüş, başarı göstermiş tekniğiyle de öne çıkan bir roman.
