Kalple Karışık Yağmurlu Kitap Açıklaması
Her gün olduğu şeklinde o gün de gözlerimi bulanık şekilde açtım görülesi duruluktaki, ağlanası sululuktaki dünyaya. Her gün olduğundan değişik şekilde bulutlar yağdırmadı nurunu, güneş aydınlatmadı gözümü, doğa denen hatun ne vakit tuttu ki sözünü? Melek hanım saklandı, göstermedi yüzünü, geceden biriktirdiği bir kova hüznü üzerime döktü. Kimi zaman olmaz mı öyleki? Ölümüne dolup taşar da ayakta kalmaz mı gözler? Dile gelir de yorulmadan dinlenmek ister ve soluklanıp susmaz mı sözler? Süzüle süzüle değil de gizli saklı saklı dökülmez mi yaşlar? Gözlerimi ovuşturmama bile izin vermeden ‘gel’ dediler. “Nereye?” dedim, söylemediler. Tutup kolumdan ucu boş olan, seneye giyilesi ayakkabılarımın içindeki küçücük ayaklarımı sürüye sürüye götürdüler. Vardığımızda boyu yüksek insanların arasındaki en alçak gönüllü ve en alçak boylu olan ben, ne yapabileceğim mevzusunda akılsız, bana nasıl sonuçlanacağı mevzusunda fikirsiz, duygularımın her biri bertaraf olmuş şekilde tarifsiz beklerken olacaklardan habersiz “Bak!” dediler, “Artık büyü, artık yalnızsın, artık korkmalısın, artık yarımsın.” “Ne diyorsunuz?” dedim, saklanmışcasına maskeli, duyguluymuşcasına oyunlu kalabalığa. Çekildiler kenara, açtılar yolumu ve adımladım görmek istemediğim yolun sonunu. Sonunu bilmediğin bir yola girmenin bedeli kaybolmaktır. Maalesef ki bu bedeli ben sekiz yaşlarında ödemeye başladım. Kaybolmamın üstünden on beş yıl geçmişti, yaram derin, çevre sessiz ve kalbim hala kimsesizdi. Düşler ülkesinin tek düşsüz düşkünü, yolunu yitirmiş seyyahların en şaşkını olan ben, birden düşünebileceğimden fazla düş kurmaya başladım. Sebep mi? Sebep, içinde gizli saklı bir bahar saklayan saklı bir sonbahar, gökkuşağından çalıntı, gökyüzünden alıntı bir çift yeşil göz, uyukladığında başını yaslayabileceğin bir diz, bir dolu tatlı söz. Kalple Karışık Yağmurlu PDF E-Kitap
