POMPEII – Kentin Ölümü Kitap Açıklaması
Yüz elli senedir suskun duran Vezüv, artık ağzını açmıştı. İçindeki ateş denizini bir ırmak halinde kente akıtmaya başladı. Yakıcı su, ya da sulu ateş dağdan aşağıya doğru, gittikçe artan bir hızla akıyordu. Geçmiş olduğu bölgeleri, yakaladığı canlıları anında yakıyor, yetmedi boğuyordu .Soyluların, zenginlerin oturmuş olduğu Vezüv’ün etekleri aniden ateş selinin altında kaldı. Görkemli casalar, saraylar, güzelim bahçeler, görkemli bağlar birkaç dakika benzer biçimde kısa bir süre diliminde yok olup gitti. Vezüv lâv denizini salmaya devam ediyordu. Beş on dakika benzer biçimde kısa bir sürede, Pompeii’nin etrafını çeviren duvarların iç tarafında alevden dere yükselmeye başlamıştı. Şehir dakika dakika ateş denizinin içinde eriyip tükeniyordu. Gün ışımış, sadece güneş Pompeii’nin semasına girememişti. Şehir koyu bir karanlığın içine hapsolmuştu. Ayakta kalabilmeyi başaranlar şuursuz bir halde koşuyor, tutunacak bir can simidi arıyorlardı. O denli ki, kaçıyorum derken Vezüv’e doğru koşanlar bile oluyordu. Zira kimse nerede bulunduğunu ve ne tarafa gittiğini bilemiyordu. Kurtuluşu limandaki gemilerde görenler, birbirlerini ezme pahasına sahile doluştular. Yelkenliler, kürekli kalyonlar, kayıklar ve bir sal insanoğlu tarafınca adeta tıka basa dolduruldu. Bu sebeple fazla ağırlıktan gemilerden biri yan yattı, su almaya başladı. Denizde ayrı bir can pazarı vardı. Suya düşenlerden yüzme bilenler kıyıya çıkmaya uğraşıyor, gemilere binemediği için kıyıda kalanlar açık denize yüzmek için kendilerini suya atıyordu. Her yerde, insan ya da hayvan olsun bir kargaşanın içinde hayatta kalma mücadelesi veriliyordu. İtişmeler, kakışmalar; birbirlerine kılıç, hançer çekenler, artık en kıymetli varlıklarını kurtarabilmenin derdine düşmüşlerdi. Kimse kimseyi görmüyor, duymuyordu. Can pazarında şimdi ne anne ne baba, ne eş, ne evlat, ne mal, ne para vardı… Ne de soyluluk, zenginlik, aristokratlık para ediyordu. Hepimiz kendi canının derdine düşmüştü. Bazıları için son ümit olarak görülen deniz ansızın kabardı ve dev dalgalarla kentin üzerine çullandı. Gemilere sığınabilen Pompeiili ateş zedeler, gemilerin halatlarını bile çözemediler. Dev dalgalar gemileri kolay bir çöp parçası benzer biçimde sallıyor, halatlarını kopardıklarını bir kaç darbeden sonrasında alabora ediyordu. İnsanlar kıyıdan uzaklaşmak isterken, deniz onları karaya doğru itiyordu. Can pazarında durum olağanüstü nazikti.Vezüv içindekileri boşalttı ve sustu.Yer sarsıntıları duruldu.Üçüncü gün güneş tekrardan görüldü.Fakat kentin sakinleri o güneşi göremedi.Pompeii tonlarca kül yığınının altında yitik bir kentti artık. POMPEII – Kentin Ölümü PDF E-Kitap
