Izahat
“Hakikaten mühim olan bir tek felsefe problemi vardır: intihar. Yaşamın yaşanmaya değip değmediği mevzusunda bir yargıya varmak, felsefenin temel sorusuna cevap vermektir.”
Albert Camus, İkinci Dünya Savaşı yıllarında yayımladığı tecrübe etme kitabı Sisifos Söyleni’nde, yaşamın anlamsızlığı, varoluşumuzun saçmalığı şeklinde intihara yönelen temaları, tarihin ve edebiyatın belirli bazı kişilikleri üstünden ele alır. Tahsin Yücel’in dilimize kazandırdığı yaratı, 20. yüzyıl felsefe tarihinin en mühim yapıtlarından biri olarak kabul edilmiştir. Tanrıların, hep tekrardan aşağıya yuvarlanacak olan taşı tepeye çıkarmakla cezalandırdıkları Sisifos, cezasını bilgili olarak kabullenmiş, yeniden yuvarlanacağını bilmiş olduğu halde taşı tüm gücüyle yukarı taşır. Camus saçma terimini işte bu aşamada tanımlar: boşuna bulunduğunu bilmiş olduğu halde direnen insan. Yaşamın anlamı sadece, dünyanın saçmalığını ve yenilginin daima tekrarlanacağını bile bile kötülüğe direnmek olabilir, insanlığa gerçek boyutlarını sadece bu isyan kazandırabilir.
