Izahat
– Vurun! diye haykırdı.
Bu tek adama karşı yüzlerce, binlerce asker vurmak için kurşunlar yağdırdılar. O bir ihtimal vurulmuştu, bir ihtimal vurulmamıştı. Fakat atını sürmüş üstlerine doğru geliyordu. Tek akıncı başınada kanlı sargılar, son şarı da yakmak, son kaleyi de vurmak için tek başına yürüyordu.
Birkaç kere atının üstünde kaydı, ya şimdi vurulmuştu, ya buraya gelirken yaralıydı. Bu kahraman adam, ölüme bile bile yürüyordu. Birden iyi mi oldu. Yan sokaklardan üç atlı koptu. Üç yüz askerin kavga gürültüsünü bastırdı:
– Ikimiz de vardık Malkoçoğlu! Çal kılıcını korkma! diye bağırdılar. Ikimiz de geldik.
